Foto's genomen door satellieten rondom de aarde
Ruimtevaart
221225 Extreme kou Merendistrict V.S.
Blizzard houdt noordoosten van V.S. in ijzige kou tot -45 graden Celsius
Stofpluim uit de Sahara
Op deze beelden is een dikke pluim van zand en stof uit de Sahara woestijn te zien, die vanaf de westkust van Afrika over de Atlantische Oceaan waait.
Zandstormen, die vaak voorkomen boven de Sahara, ontstaan wanneer grote hoeveelheden stofdeeltjes uit de woestijn door sterke wind worden meegevoerd. Ze kunnen dagen of zelfs wekenlang blijven zweven, afhankelijk van hoe droog, snel en turbulent de luchtmassa's worden. Winden in de hogere troposfeer kunnen het stof vervolgens over oceanen en continenten transporteren. Dit type stofstorm in de Sahara staat ook bekend als de Saharaanse luchtlaag en ontstaat meestal tussen de late lente en de vroege herfst.
Deze beelden combineren verschillende waarnemingen van Copernicus Sentinel-3 en Copernicus Sentinel-5P op 7 mei 2025. De optische Sentinel-3-opname links toont een dichte, oranje pluim van Saharazand over ongeveer 150.000 km² van de oostelijke Atlantische Oceaan. De kleine eilanden van Kaapverdië steken linksboven onder de wolken uit.
Op de rechterfoto is een Sentinel-5P-beeld over de Sentinel-3-foto gelegd om de aerosolconcentratie in de stofpluim te tonen: donkerdere oranje tinten duiden op dichtere aerosolconcentraties. Sentinel-5P is uitgerust met het geavanceerde Tropomi-instrument dat een groot aantal sporengassen in kaart brengt en de aerosolindex kan meten, een indicator voor de aanwezigheid en intensiteit van aerosolen zoals stof.
Dankzij deze combinatie van Sentinel-3- en -5P-satellietbeelden krijgen wetenschappers meer inzicht in deze enorme stofwolken en kunnen meteorologen betere voorspellingen doen over de luchtkwaliteit.
Deze gegevens zijn van groot belang voor luchtkwaliteitsmodellen die bijvoorbeeld door de Copernicus Atmosphere Monitoring Service worden gebruikt om de luchtkwaliteit op wereldwijde schaal te voorspellen door de concentratie van atmosferische fijnstof te bepalen. Ook zijn ze van groot belang om te monitoren en voorspellen hoe ver de stoflaag zich zal verplaatsen en hoe deze zich ontwikkelt, en dus welke effecten dit lokaal zal hebben.
Zandstormen kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de verslechtering van de luchtkwaliteit en kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid. De zwevende deeltjes veroorzaken namelijk mist, activeren waarschuwingen over de luchtkwaliteit en kunnen, bij inademing, leiden tot hart- en vaatziekten en longproblemen.
Aan de andere kant speelt het reizende Saharastof een belangrijke rol in ons ecosysteem. Het is een belangrijke bron van mineralen en voedingsstoffen voor fytoplankton en voor ecosystemen aan de andere kant van de wereld, waaronder het Amazonewoud.
CREDIT
bevat aangepaste Copernicus Sentinel-gegevens (2025), verwerkt door ESA
LICENTIE
CC BY-SA 3.0 IGO of ESA Standaardlicentie
(inhoud kan onder beide licenties worden gebruikt)
Zandstormen, die vaak voorkomen boven de Sahara, ontstaan wanneer grote hoeveelheden stofdeeltjes uit de woestijn door sterke wind worden meegevoerd. Ze kunnen dagen of zelfs wekenlang blijven zweven, afhankelijk van hoe droog, snel en turbulent de luchtmassa's worden. Winden in de hogere troposfeer kunnen het stof vervolgens over oceanen en continenten transporteren. Dit type stofstorm in de Sahara staat ook bekend als de Saharaanse luchtlaag en ontstaat meestal tussen de late lente en de vroege herfst.
Deze beelden combineren verschillende waarnemingen van Copernicus Sentinel-3 en Copernicus Sentinel-5P op 7 mei 2025. De optische Sentinel-3-opname links toont een dichte, oranje pluim van Saharazand over ongeveer 150.000 km² van de oostelijke Atlantische Oceaan. De kleine eilanden van Kaapverdië steken linksboven onder de wolken uit.
Op de rechterfoto is een Sentinel-5P-beeld over de Sentinel-3-foto gelegd om de aerosolconcentratie in de stofpluim te tonen: donkerdere oranje tinten duiden op dichtere aerosolconcentraties. Sentinel-5P is uitgerust met het geavanceerde Tropomi-instrument dat een groot aantal sporengassen in kaart brengt en de aerosolindex kan meten, een indicator voor de aanwezigheid en intensiteit van aerosolen zoals stof.
Dankzij deze combinatie van Sentinel-3- en -5P-satellietbeelden krijgen wetenschappers meer inzicht in deze enorme stofwolken en kunnen meteorologen betere voorspellingen doen over de luchtkwaliteit.
Deze gegevens zijn van groot belang voor luchtkwaliteitsmodellen die bijvoorbeeld door de Copernicus Atmosphere Monitoring Service worden gebruikt om de luchtkwaliteit op wereldwijde schaal te voorspellen door de concentratie van atmosferische fijnstof te bepalen. Ook zijn ze van groot belang om te monitoren en voorspellen hoe ver de stoflaag zich zal verplaatsen en hoe deze zich ontwikkelt, en dus welke effecten dit lokaal zal hebben.
Zandstormen kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de verslechtering van de luchtkwaliteit en kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid. De zwevende deeltjes veroorzaken namelijk mist, activeren waarschuwingen over de luchtkwaliteit en kunnen, bij inademing, leiden tot hart- en vaatziekten en longproblemen.
Aan de andere kant speelt het reizende Saharastof een belangrijke rol in ons ecosysteem. Het is een belangrijke bron van mineralen en voedingsstoffen voor fytoplankton en voor ecosystemen aan de andere kant van de wereld, waaronder het Amazonewoud.
CREDIT
bevat aangepaste Copernicus Sentinel-gegevens (2025), verwerkt door ESA
LICENTIE
CC BY-SA 3.0 IGO of ESA Standaardlicentie
(inhoud kan onder beide licenties worden gebruikt)
Instorting gletsjer begraaft Zwitsers dorp Blatten - 29 mei 2025
Op de middag van 28 mei 2025 stortte een lawine van steen en ijs van de Birchgletsjer (Birchgletscher) in het zuidwesten van Zwitserland zich met een donderend geraas in de vallei beneden. Puin bedolf het grootste deel van het dorp Blatten en damde de Lonza af, waardoor de rivier overstroomde. De gebeurtenis vond plaats nadat gesteente van een afbrokkelende bergtop zich op de gletsjer had opgehoopt, wat waarschijnlijk heeft bijgedragen aan de uiteindelijke instorting.
De OLI-2 (Operational Land Imager-2) op Landsat 9 maakte deze foto (rechts) van lawinepuin in de vallei van de Lonza op 29 mei 2025, de dag na de aardverschuiving. Ter vergelijking: de linkerfoto, gemaakt met de OLI op Landsat 8 , toont hetzelfde gebied ongeveer een jaar vóór de aardverschuiving, op 19 juni 2024.
Het pad van de puinstroom daalt af langs de zuidkant van de vallei, vanaf een piek genaamd Kleiner Nesthorn richting Blatten. De gebeurtenis was zo krachtig dat puin tot wel 240 meter (790 voet) de vallei in vloog. Rots en ijs van de lawine strekten zich 2,5 kilometer (1,6 mijl) uit in de vallei, damden de rivier erachter af en overstroomden een deel van het dorp.
Wetenschappers houden de Birch-gletsjer in de gaten sinds de gletsjer in de jaren negentig verschillende verwoestende lawines heeft veroorzaakt. Hoewel de steilere bovenste delen van de gletsjer de afgelopen tien jaar dunner zijn geworden, is het ijs nabij het einde van de gletsjer tot wel 15 meter dikker geworden, waarschijnlijk doordat het bedekt en geïsoleerd was met gesteente. Veel gletsjers in de Alpen, waaronder enkele van de grootste in het gebergte , smelten en worden dunner.
De instabiliteit op de rotsachtige hellingen boven de gletsjer werd medio mei duidelijk, waardoor mensen Blatten al op 19 mei moesten verlaten. Waarnemers merkten frequente rotsval op vanaf Kleiner Nesthorn en een opvallende puinhoop op het onderste deel van de Birch-gletsjer. Op 27 mei, de dag vóór de catastrofale gebeurtenis, was de gletsjer aanzienlijk sneller geworden en bewoog hij naar schatting 10 meter per dag naar beneden, volgens een rapport van ETH Zürich .
Wetenschappers onderzoeken nog steeds welke factoren hebben bijgedragen aan de gebeurtenis. Sommigen denken echter dat de extra druk van verse rotsval op de gletsjer het smelten aan de voet ervan heeft veroorzaakt. Een toename van smeltwater kan ervoor zorgen dat gletsjers hun wrijving met de grond verliezen en gemakkelijker glijden . Gebieden met permafrost op grotere hoogte kunnen ook een rol hebben gespeeld. Als permafrost smelt, kan meer water de gesteentelagen bereiken en hellingen destabiliseren, maar wetenschappers merken op dat ze nog geen verband kunnen leggen tussen permafrost en de rotsval in deze gebeurtenis.
Een gletsjerinstorting van deze omvang is ongebruikelijk voor de Zwitserse Alpen, zeggen onderzoekers, en het is relatief zeldzaam dat massale aardverschuivingen plaatsvinden vanaf glooiende gletsjers. Maar vergelijkbare steenlawines in Tibet , de Kaukasus en andere bergachtige gebieden in de afgelopen 25 jaar hebben meer wetenschappelijke aandacht gekregen vanwege hun bedreigingen voor de bevolking.
Beelden van NASA Earth Observatory door Michala Garrison, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal van Lindsey Doermann .
De OLI-2 (Operational Land Imager-2) op Landsat 9 maakte deze foto (rechts) van lawinepuin in de vallei van de Lonza op 29 mei 2025, de dag na de aardverschuiving. Ter vergelijking: de linkerfoto, gemaakt met de OLI op Landsat 8 , toont hetzelfde gebied ongeveer een jaar vóór de aardverschuiving, op 19 juni 2024.
Het pad van de puinstroom daalt af langs de zuidkant van de vallei, vanaf een piek genaamd Kleiner Nesthorn richting Blatten. De gebeurtenis was zo krachtig dat puin tot wel 240 meter (790 voet) de vallei in vloog. Rots en ijs van de lawine strekten zich 2,5 kilometer (1,6 mijl) uit in de vallei, damden de rivier erachter af en overstroomden een deel van het dorp.
Wetenschappers houden de Birch-gletsjer in de gaten sinds de gletsjer in de jaren negentig verschillende verwoestende lawines heeft veroorzaakt. Hoewel de steilere bovenste delen van de gletsjer de afgelopen tien jaar dunner zijn geworden, is het ijs nabij het einde van de gletsjer tot wel 15 meter dikker geworden, waarschijnlijk doordat het bedekt en geïsoleerd was met gesteente. Veel gletsjers in de Alpen, waaronder enkele van de grootste in het gebergte , smelten en worden dunner.
De instabiliteit op de rotsachtige hellingen boven de gletsjer werd medio mei duidelijk, waardoor mensen Blatten al op 19 mei moesten verlaten. Waarnemers merkten frequente rotsval op vanaf Kleiner Nesthorn en een opvallende puinhoop op het onderste deel van de Birch-gletsjer. Op 27 mei, de dag vóór de catastrofale gebeurtenis, was de gletsjer aanzienlijk sneller geworden en bewoog hij naar schatting 10 meter per dag naar beneden, volgens een rapport van ETH Zürich .
Wetenschappers onderzoeken nog steeds welke factoren hebben bijgedragen aan de gebeurtenis. Sommigen denken echter dat de extra druk van verse rotsval op de gletsjer het smelten aan de voet ervan heeft veroorzaakt. Een toename van smeltwater kan ervoor zorgen dat gletsjers hun wrijving met de grond verliezen en gemakkelijker glijden . Gebieden met permafrost op grotere hoogte kunnen ook een rol hebben gespeeld. Als permafrost smelt, kan meer water de gesteentelagen bereiken en hellingen destabiliseren, maar wetenschappers merken op dat ze nog geen verband kunnen leggen tussen permafrost en de rotsval in deze gebeurtenis.
Een gletsjerinstorting van deze omvang is ongebruikelijk voor de Zwitserse Alpen, zeggen onderzoekers, en het is relatief zeldzaam dat massale aardverschuivingen plaatsvinden vanaf glooiende gletsjers. Maar vergelijkbare steenlawines in Tibet , de Kaukasus en andere bergachtige gebieden in de afgelopen 25 jaar hebben meer wetenschappelijke aandacht gekregen vanwege hun bedreigingen voor de bevolking.
Beelden van NASA Earth Observatory door Michala Garrison, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal van Lindsey Doermann .
Maha Kumbh Mela-festival Noord-India januari-februari 2025
De Copernicus Sentinel-2- missie legde het Maha Kumbh Mela-festival vast, de grootste menselijke bijeenkomst ter wereld, dat plaatsvond in de stad Prayagraj in Noord-India.
Erkend door Unesco in haar representatieve lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid , is Kumbh Mela een hindoeïstische pelgrimstocht die om de paar jaar wordt gehouden en tientallen miljoenen pelgrims uit India en de hele wereld trekt. Het evenement werd dit jaar gehouden van 13 januari tot 26 februari.
Vier heilige steden nemen het festival om beurten op zich, waar pelgrims komen om te baden in een reinigingsritueel. In 2025 was het een Maha (Grote) Kumbh Mela, die slechts eens in de 144 jaar plaatsvindt, wat het nog betekenisvoller maakt.
De afbeeldingen in de slider tonen het gebied bij de samenvloeiing van de Ganges met de Yamuna rivier nabij Prayagraj, voorheen bekend als Allahabad. De afbeelding links is gemaakt op 13 december 2024, een maand voor het begin van het festival, terwijl de afbeelding rechts is gemaakt op 27 januari 2025, tijdens het festival, en duidelijk de omvang van de tijdelijke structuren laat zien die voor het evenement zijn gebouwd.
Een uitgestrekt gebied van meer dan 40 vierkante kilometer langs de oevers van de Ganges werd omgebouwd tot een uitgestrekte tentenstad, met huisvesting, elektriciteit, drinkwater, parkeerplaatsen, ongeveer 150.000 toiletten en 11 ziekenhuizen. Een reeks drijvende bruggen is ook zichtbaar in de rivier, die de twee oevers van de Ganges met elkaar verbinden.
De naam Kumbh Mela betekent 'Festival van de Heilige Kruik' in het Sanskriet, waarbij Kumbh verwijst naar de kruik of pot die de nectar van onsterfelijkheid bevatte in de hindoeïstische mythologie, en Mela betekent kermis of bijeenkomst. Hindoes geloven dat druppels van de nectar vielen op de vier heilige steden die nu gastheer zijn van de pelgrimstocht.
Erkend door Unesco in haar representatieve lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid , is Kumbh Mela een hindoeïstische pelgrimstocht die om de paar jaar wordt gehouden en tientallen miljoenen pelgrims uit India en de hele wereld trekt. Het evenement werd dit jaar gehouden van 13 januari tot 26 februari.
Vier heilige steden nemen het festival om beurten op zich, waar pelgrims komen om te baden in een reinigingsritueel. In 2025 was het een Maha (Grote) Kumbh Mela, die slechts eens in de 144 jaar plaatsvindt, wat het nog betekenisvoller maakt.
De afbeeldingen in de slider tonen het gebied bij de samenvloeiing van de Ganges met de Yamuna rivier nabij Prayagraj, voorheen bekend als Allahabad. De afbeelding links is gemaakt op 13 december 2024, een maand voor het begin van het festival, terwijl de afbeelding rechts is gemaakt op 27 januari 2025, tijdens het festival, en duidelijk de omvang van de tijdelijke structuren laat zien die voor het evenement zijn gebouwd.
Een uitgestrekt gebied van meer dan 40 vierkante kilometer langs de oevers van de Ganges werd omgebouwd tot een uitgestrekte tentenstad, met huisvesting, elektriciteit, drinkwater, parkeerplaatsen, ongeveer 150.000 toiletten en 11 ziekenhuizen. Een reeks drijvende bruggen is ook zichtbaar in de rivier, die de twee oevers van de Ganges met elkaar verbinden.
De naam Kumbh Mela betekent 'Festival van de Heilige Kruik' in het Sanskriet, waarbij Kumbh verwijst naar de kruik of pot die de nectar van onsterfelijkheid bevatte in de hindoeïstische mythologie, en Mela betekent kermis of bijeenkomst. Hindoes geloven dat druppels van de nectar vielen op de vier heilige steden die nu gastheer zijn van de pelgrimstocht.
De bouw van een grote zonnemuur in China (2017-2024)
De Kubuqi-woestijn in Binnen-Mongolië, zanderig en grotendeels verstoken van leven, had ooit de reputatie een "zee des doods" te zijn. Meer recent zijn de duinvelden een zee van fotovoltaïsche mogelijkheden geworden, getransformeerd door een golf van nieuw geïnstalleerde zonnepanelen. De bouw is onderdeel van China's meerjarenplan om een "zonnegrote muur" te bouwen die is ontworpen om genoeg energie te genereren om Beijing van stroom te voorzien.
Het project, dat naar verwachting in 2030 voltooid zal zijn, zal 400 kilometer (250 mijl) lang zijn, 5 kilometer (3 mijl) breed en een maximale opwekkingscapaciteit van 100 gigawatt bereiken. Tot nu toe zeggen Chinese functionarissen dat ze ongeveer 5,4 gigawatt hebben geïnstalleerd .
Het zonnige weer, het vlakke terrein en de nabijheid van industriële centra van Kubuqi maken het een gewilde locatie voor het opwekken van zonne-energie. Panelen worden geïnstalleerd in een lange, smalle strook duinen net ten zuiden van de Gele Rivier tussen de steden Baotou en Bayannur. De OLI (Operational Land Imager) en OLI-2 op Landsat 8 en 9 hebben dit paar afbeeldingen vastgelegd die de groeiende voetafdruk van zonneparken tussen december 2017 (links) en december 2024 (rechts) laten zien.
De zonneboerderij die lijkt op een galopperend paard — Junma Solar Power Station — werd in 2019 voltooid en vestigde daarmee een Guinness-wereldrecord voor het grootste beeld van zonnepanelen. Het genereert jaarlijks ongeveer 2 miljard kilowattuur aan elektriciteit, genoeg om te voorzien in de jaarlijkse elektriciteitsbehoefte van 300.000 tot 400.000 mensen. Junma betekent "mooi paard" in het Mandarijn.
Naast het opwekken van stroom hopen planners dat de installatie nog andere voordelen zal hebben. Ze denken dat het kan helpen woestijnvorming tegen te gaan door de beweging van duinen te voorkomen en de wind te vertragen. Ook creëren de verhoogde panelen schaduw die verdamping vertraagt en het makkelijker kan maken om er gras en andere gewassen onder te laten groeien. Analyse van Landsat-gegevens geeft aan dat zonneprojecten de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan de vergroening van woestijnen in andere delen van China.
Volgens Global Energy Monitor's Global Solar Power Tracker leidde China in juni 2024 de wereld in de operationele capaciteit van zonneparken met 386.875 megawatt , wat neerkomt op ongeveer 51 procent van het wereldwijde totaal . De Verenigde Staten staan op de tweede plaats met 79.364 megawatt (11 procent), gevolgd door India met 53.114 megawatt (7 procent).
De groei van zonne-energie in China is de afgelopen tien jaar bijzonder snel geweest. Tussen 2017 en 2023 steeg de operationele zonnecapaciteit van het land met gemiddeld 39.994 megawatt per jaar. De zonnecapaciteit van de Verenigde Staten groeide in dezelfde periode met gemiddeld 8.137 megawatt.
NASA Earth Observatory-beelden door Michala Garrison, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal door Adam Voiland .
Het project, dat naar verwachting in 2030 voltooid zal zijn, zal 400 kilometer (250 mijl) lang zijn, 5 kilometer (3 mijl) breed en een maximale opwekkingscapaciteit van 100 gigawatt bereiken. Tot nu toe zeggen Chinese functionarissen dat ze ongeveer 5,4 gigawatt hebben geïnstalleerd .
Het zonnige weer, het vlakke terrein en de nabijheid van industriële centra van Kubuqi maken het een gewilde locatie voor het opwekken van zonne-energie. Panelen worden geïnstalleerd in een lange, smalle strook duinen net ten zuiden van de Gele Rivier tussen de steden Baotou en Bayannur. De OLI (Operational Land Imager) en OLI-2 op Landsat 8 en 9 hebben dit paar afbeeldingen vastgelegd die de groeiende voetafdruk van zonneparken tussen december 2017 (links) en december 2024 (rechts) laten zien.
De zonneboerderij die lijkt op een galopperend paard — Junma Solar Power Station — werd in 2019 voltooid en vestigde daarmee een Guinness-wereldrecord voor het grootste beeld van zonnepanelen. Het genereert jaarlijks ongeveer 2 miljard kilowattuur aan elektriciteit, genoeg om te voorzien in de jaarlijkse elektriciteitsbehoefte van 300.000 tot 400.000 mensen. Junma betekent "mooi paard" in het Mandarijn.
Naast het opwekken van stroom hopen planners dat de installatie nog andere voordelen zal hebben. Ze denken dat het kan helpen woestijnvorming tegen te gaan door de beweging van duinen te voorkomen en de wind te vertragen. Ook creëren de verhoogde panelen schaduw die verdamping vertraagt en het makkelijker kan maken om er gras en andere gewassen onder te laten groeien. Analyse van Landsat-gegevens geeft aan dat zonneprojecten de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan de vergroening van woestijnen in andere delen van China.
Volgens Global Energy Monitor's Global Solar Power Tracker leidde China in juni 2024 de wereld in de operationele capaciteit van zonneparken met 386.875 megawatt , wat neerkomt op ongeveer 51 procent van het wereldwijde totaal . De Verenigde Staten staan op de tweede plaats met 79.364 megawatt (11 procent), gevolgd door India met 53.114 megawatt (7 procent).
De groei van zonne-energie in China is de afgelopen tien jaar bijzonder snel geweest. Tussen 2017 en 2023 steeg de operationele zonnecapaciteit van het land met gemiddeld 39.994 megawatt per jaar. De zonnecapaciteit van de Verenigde Staten groeide in dezelfde periode met gemiddeld 8.137 megawatt.
NASA Earth Observatory-beelden door Michala Garrison, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal door Adam Voiland .
Valencia (Spanje) overstroming - 29 oktober 2024
Intense regenval in Oost-Spanje zorgde voor dodelijke en verwoestende overstromingen in de provincie Valencia. Op 29 oktober 2024 viel er meer dan 300 millimeter (12 inch) regen in delen van de provincie, meldde het Spaanse meteorologische agentschap AEMET . In de stad Chiva viel bijna 500 millimeter (20 inch) in 8 uur.
De OLI (Operational Land Imager) op Landsat 8 legde deze afbeelding (rechts) vast, die wijdverbreide overstromingen van stedelijke en agrarische gebieden in en rond de kuststad Valencia op 30 oktober laat zien. Met sediment beladen overstromingswater vulde ook de bedding van de rivier de Turia, die uitmondt in de Balearische Zee (onderdeel van de Middellandse Zee), en de kustmoerassen van L'Albufera ten zuiden van de stad. Ter vergelijking: de afbeelding links, ook gemaakt door Landsat 8, toont hetzelfde gebied eind oktober 2022. (Recentere Landsat-beelden van de regio waren bewolkt of anderszins ongeschikt voor een beeldvergelijking.)
De regenval kwam van een laagdrukweersysteem op grote hoogte dat geïsoleerd raakte van de straalstroom, aldus AEMET . Deze stormsystemen staan lokaal bekend onder het Spaanse acroniem DANA of algemener als cut-off lows . Ze komen voor op plekken waar koude fronten warme, vochtige luchtmassa's tegenkomen, zoals boven de Middellandse Zee . De stormen kunnen relatief stationair blijven voordat ze verdwijnen, waardoor hun overstromingspotentieel wordt versterkt.
Nieuwsbronnen meldden op 30 oktober dat ongeveer 100 mensen, waaronder minstens 40 in de stad Paiporta, omkwamen bij de overstromingen en dat er nog meer mensen vermist waren. Infrastructuur zoals wegen, bruggen en spoorlijnen raakten beschadigd en foto's tonen ontheemde voertuigen en puin dat de straten van de stad vult. Een militaire noodeenheid zette meer dan 1.100 manschappen in om reddingsoperaties in de regio te ondersteunen.
NASA Earth Observatory-beelden door Lauren Dauphin, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal door Lindsey Doermann .
De OLI (Operational Land Imager) op Landsat 8 legde deze afbeelding (rechts) vast, die wijdverbreide overstromingen van stedelijke en agrarische gebieden in en rond de kuststad Valencia op 30 oktober laat zien. Met sediment beladen overstromingswater vulde ook de bedding van de rivier de Turia, die uitmondt in de Balearische Zee (onderdeel van de Middellandse Zee), en de kustmoerassen van L'Albufera ten zuiden van de stad. Ter vergelijking: de afbeelding links, ook gemaakt door Landsat 8, toont hetzelfde gebied eind oktober 2022. (Recentere Landsat-beelden van de regio waren bewolkt of anderszins ongeschikt voor een beeldvergelijking.)
De regenval kwam van een laagdrukweersysteem op grote hoogte dat geïsoleerd raakte van de straalstroom, aldus AEMET . Deze stormsystemen staan lokaal bekend onder het Spaanse acroniem DANA of algemener als cut-off lows . Ze komen voor op plekken waar koude fronten warme, vochtige luchtmassa's tegenkomen, zoals boven de Middellandse Zee . De stormen kunnen relatief stationair blijven voordat ze verdwijnen, waardoor hun overstromingspotentieel wordt versterkt.
Nieuwsbronnen meldden op 30 oktober dat ongeveer 100 mensen, waaronder minstens 40 in de stad Paiporta, omkwamen bij de overstromingen en dat er nog meer mensen vermist waren. Infrastructuur zoals wegen, bruggen en spoorlijnen raakten beschadigd en foto's tonen ontheemde voertuigen en puin dat de straten van de stad vult. Een militaire noodeenheid zette meer dan 1.100 manschappen in om reddingsoperaties in de regio te ondersteunen.
NASA Earth Observatory-beelden door Lauren Dauphin, met Landsat-gegevens van de US Geological Survey . Verhaal door Lindsey Doermann .
Tanzania overstroming - Oost Afrika - april 2024
Het Rufiji-district in Tanzania, ongeveer 130 kilometer ten zuiden van Dar es Salaam, was een bijzonder zwaar getroffen gebied. Door overstromingen hadden tienduizenden mensen daar voedsel, onderdak, schoon water en gezondheidszorg nodig. Ongeveer 34.000 hectare aan gewassen werd ook beschadigd, zei de districtscommissaris in een rapport van 10 april.
De wolken verdwenen op 29 april 2024, toen de OLI-2 (Operational Land Imager-2) op de Landsat 9-satelliet een beeld (boven, rechts) verwierf van overstromingen langs de Rufiji-rivier en zijn delta. Ter vergelijking: een Landsat 8-afbeelding van 5 mei 2023 (linksboven) toont de Rufiji in een veel lager stadium. De rivier is gevoelig voor overstromingen, vooral tijdens de ‘lange regenbuien’ van maart tot en met mei. Maar de regio kreeg zowel tijdens de korte regenbuien van eind 2023 als tijdens de lange regenbuien van 2024 te maken met overmatige regenval, wat tot deze extreme gebeurtenis leidde.
Vóór de terugkeer van El Niño in juni 2023 hadden delen van Tanzania, Kenia, Somalië en Ethiopië jarenlang te maken gehad met droogte. El Niño heeft echter de neiging de neerslagpatronen te verschuiven, waardoor de regen in Oost-Afrika toeneemt, terwijl de zuidelijke landen veel droger dan normaal achterblijven.
De wolken verdwenen op 29 april 2024, toen de OLI-2 (Operational Land Imager-2) op de Landsat 9-satelliet een beeld (boven, rechts) verwierf van overstromingen langs de Rufiji-rivier en zijn delta. Ter vergelijking: een Landsat 8-afbeelding van 5 mei 2023 (linksboven) toont de Rufiji in een veel lager stadium. De rivier is gevoelig voor overstromingen, vooral tijdens de ‘lange regenbuien’ van maart tot en met mei. Maar de regio kreeg zowel tijdens de korte regenbuien van eind 2023 als tijdens de lange regenbuien van 2024 te maken met overmatige regenval, wat tot deze extreme gebeurtenis leidde.
Vóór de terugkeer van El Niño in juni 2023 hadden delen van Tanzania, Kenia, Somalië en Ethiopië jarenlang te maken gehad met droogte. El Niño heeft echter de neiging de neerslagpatronen te verschuiven, waardoor de regen in Oost-Afrika toeneemt, terwijl de zuidelijke landen veel droger dan normaal achterblijven.
Besneeuwde (2022) en sneeuwloze (2023) wintersportgebieden in Zwitserland
Europa is het nieuwe jaar begonnen met een intense hittegolf in de winter. Door de warme temperaturen en het gebrek aan sneeuwval in de Alpen en de Pyreneeën ligt er in verschillende skigebieden weinig of geen sneeuw. Het verschil in sneeuwbedekking is zichtbaar in deze Copernicus Sentinel-2-afbeeldingen die zijn gemaakt in januari 2022 in vergelijking met januari 2023, waarop de skigebieden Flims, Laax en Falera in Zwitserland te zien zijn.
2014 Overstromingen Bolivia (februari - maart)
Inwoners van de laaggelegen regio Beni in Bolivia zijn gewend aan overstromingen. Elke februari en maart treden rivieren routinematig buiten hun oevers als gevolg van smeltende sneeuw in het Andesgebergte en bijna dagelijkse regenbuien in verband met het natte seizoen. De overstromingen waarmee Bolivianen in februari 2014 te maken kregen, waren echter ongewoon ernstig.